Τόσος πόνος…
Πηγή : Speaknews, 16/3/22
Για τις 13 ημέρες που παρέμεινε στα σύνορα Πολωνίας Ουκρανίας γράφει ο Νίκος Υποφάντης , Δημοσιογράφος ΣΚΑΙ
Τόσος πόνος…
Όταν έφτασα στο πέρασμα των συνόρων Πολωνίας-Ουκρανίας της Medyka, άρχισαν να έρχονται οι μνήμες από τις εικόνες που εμείς η γενιά έχουμε ζήσει , από την τηλεόραση . Εικόνες ίδιες από τον ξεριζωμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας , μόνο που εκεί οι μάνες και οι γέροντες που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους,αλήθεια για που;
Έμοιαζε σαν τις εικόνες από την Κύπρο … Βλέμματα χαμένα με τις μανάδες, να πνίγουν τα δάκρυα , για να μην παρασύρουν σε απόγνωση τα παιδιά . Τα παιδιά απορημένα. Που πάμε ; Γιατί αφήνουμε τον πατέρα ,το σπίτι , την ζωή μας ;»
Ένα ποτάμι ανθρώπων δεν σταμάτησε να ρέει στο πέρασμα Ουκρανίας Πολωνίας . Θερμοκρασίες τέσσερις με επτά βαθμούς κάτω από το μηδέν. Και όμως οι μητέρες με όση δύναμη είχαν ,με όσο κουράγιο επιστράτευσαν ,με όση θλίψη και πόνο γέμισαν αφήνοντας συζύγους και αγαπημένα πρόσωπα ,έκαναν ένα ταξίδι για να σώσουν τα παιδιά τους ,από τον πόλεμο . Να σώσουν πρώτα τα παιδιά και μετά όποιον κοντινό συγγενή μπορούν. Το μόνο που άκουγα ένα κλάμα μωρού…από τα εκατοντάδες που περνούσαν με όποιον τρόπο, στην γη της ασφάλειας.
Λίγα χιλιόμετρα στην ενδοχώρα ,σε μια μεγάλη αθλητική αίθουσα στην πολωνική μεθοριακή πόλη Πρέσμηλ , εκατοντάδες κρεβάτια κατασκήνωσης καλύπτουν τα γήπεδα για να παρέχουν προσωρινή στέγαση σε πρόσφυγες από τη γειτονική Ουκρανία. Μέσα στη φασαρία και τον θόρυβο των οικογενειών με μικρά παιδιά, η Βαλεντίνα που εντοπίζω, έχει τον δύο μηνών ανιψιό της Άντρι στην αγκαλιά της και προσπαθεί να βγάλει νόημα από τις τελευταίες μέρες.
«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έπρεπε να φύγω από το σπίτι μου. Ότι θα έπρεπε να φύγω για να σώσω τη ζωή μου», λέει στην κάμερα. Δακρύζει. Η 42χρονη νηπιαγωγός έφτασε στην Πολωνία στις 5 Μαρτίου μαζί με την οκτάχρονη κόρη, την αδερφή και τον ανιψιό της. Έφτασαν ασφαλείς μετά από ένα επίπονο ταξίδι μιας εβδομάδας που κάλυψε εκατοντάδες χιλιόμετρα με λεωφορείο, τρένο και με τα πόδια από την πόλη Χάρκοβο της βορειοανατολικής Ουκρανίας.
Αφού περπάτησε την τελευταία διαδρομή πέρα από τα σύνορα τυλιγμένη σε κουβέρτες ενάντια στο τσουχτερό κρύο, έφτασε στο γυμναστήριο για να βρει μια γωνιά , εκείνη και τα μωρά. «Όλοι εδώ ήταν τόσο φιλικοί», λέει η Βαλεντίνα. «Μας πήραν και μας έδωσαν πρώτα κάτι ζεστό να φάμε.Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έπρεπε να φύγω από το σπίτι»,μου είπε.
Ένα λεωφορείο τους έφερε στο αθλητικό κέντρο, όπου υπάρχει ελάχιστη προστασία της ιδιωτικής ζωής, αλλά πλήθος εθελοντών από την τοπική πυροσβεστική, τον Ερυθρό Σταυρό και άλλες οργανώσεις σε ετοιμότητα για να μοιράσουν τρόφιμα και δωρεές και να παίξουν παιχνίδια για να κρατήσουν τα παιδιά απασχολημένα.
Από την κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου, περισσότεροι από 2,6 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα σε αυτό που έχει γίνει η ταχύτερα αναπτυσσόμενη προσφυγική κρίση στην Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέχρι στιγμής, περισσότεροι από 1,6 εκατομμύρια πρόσφυγες – κυρίως γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι – έχουν περάσει τα σύνορα στη γειτονική Πολωνία. Δεν μπορεί να αντέξει η Πολωνία,τόσους πολλούς ,λένε πλέον ανοιχτά οι αρχές.
Η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, η Υπηρεσία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, έχει ομάδες στα σύνορα στην Πολωνία και σε άλλες γειτονικές χώρες για να υποστηρίξουν τις εθνικές αρχές στην παροχή βοήθειας και προστασίας σε άτομα που φεύγουν. Εκτός από τη διανομή ειδών ανακούφισης, ο οργανισμός παρέχει πληροφορίες και συμβουλευτικές υπηρεσίες και βοηθά στον εντοπισμό ατόμων με ειδικές ανάγκες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών που έχουν περάσει τα σύνορα μόνα τους και ατόμων με αναπηρίες.
